Narcose

Tien voor tien, ik sta voor de lift te wachten.

Noor-Aline is net in slaap gebracht.

Op het OK hadden ze alles voorzien om de overgang naar narcose zacht en liefdevol te laten verlopen.

“Heb je zin om op safari te gaan met ons?” zei de anesthesiste enthousiast toen ze ons naar het operatiekwartier bracht.

Ik mocht Noor-Aline op een verwarmd bedje leggen en op een stoel naast haar plaatsnemen.

Aan het plafond hing een TV die beelden van exotische dieren afspeelde. Op de achtergrond klonk rustgevende muziek.

De wanden waren bekleed met fotorealistisch behang van een berkenbos.

Een infuusje werd gestoken, er volgden wat traantjes waarop ze meteen getroost werd.

Het masker (met “boslucht”) moest even kort op en dat vond Noor-Aline maar niks.

Omdat het infuus al zat, viel ze gelukkig snel in slaap.

Nog een dikke afscheidskus van mama en terug naar een lege kamer.

Het is een kleine, snelle ingreep dus dit keer hopelijk wat minder lang wachten.