Uitslaapzaal

De tijd ging inderdaad vlot voorbij.

Rond 10u30 mocht ik al naar de uitslaapzaal verkassen.

Ik trof Noor-Aline diep in slaap aan.

Een bekend gezicht kwam de parameters nemen.

De verpleegkundige die me vorige keer bemoedigende woorden toesprak en een complimentje gaf!

Ze herkende ons ook.

Het infuus dat door anesthesie was afgekoppeld, werd al even snel weer aangesloten toen ze polste naar de suikerspiegel en die op vijf minuten van boven de honderd (door medicatie) naar 72 was gedropt. Die verpleegkundige kent Noor-Alines achtergrond al een beetje (“een hele handleiding hé,” verzuchtte ze met meelevende blik).

Nu wachten tot Noor-Aline weer bij is, dan mag ze voorzichtig wat proberen eten.

Voorlopig echter nog volledig knock-out!