Op de goede afloop

12u15: diep in slaap (mama volgde bijna haar voorbeeld), geen reactie op het zoveelste zacht gepor. 12u20: twee oogjes halfstok open

12u40: na meer dan twee uur bij ons slaapkopje waken, eindelijk terug richting kamer!

Bij de overdracht gaf de (ons bekende) verpleegster mee: "Noor-Aline heeft nogal een voorgeschie..." "Ja! Ik heb er al van gehoord!" repliceerde de andere verpleegkundige meteen. Haha, ons dochter begint hier een fenomeen te worden! Noor-Aline werd rustig wakker en dankzij het infuus bleef haar suikerspiegel stabiel. Ze wilde al snel iets drinken en eten, dat zat alvast goed! Rond 14u00 kwam de assistent-uroloog langs. De ingreep was goed verlopen, de DJ-stent (niet zo muzikaal als het klinkt) werd zonder problemen verwijderd en alles zag er op het eerste zicht goed uit. Een nacontrole is voorzien over zes weken. Na wat advies rond herstel, medicatie en pijnstilling de komende dagen, gaf hij groen licht voor vertrek als Noor-Aline erin slaagde een plasje te produceren. Dat kan de eerste keren helaas nogal pijnlijk zijn. Het infuus werd wat verder opengedraaid en drinken gestimuleerd. Toen een slecht humeur op kwam zetten, wist ik hoe laat het was. Pijn zal ze niet toegeven, maar haar gedrag verraadt haar wel. Een uur later hadden we eindelijk prijs!

Hierna was Noor-Aline op slag een stuk vrolijker. Ze kwam al even spieken bij de ramen, want het was "a room with a view". Er zijn grote werken bezig in Gent en Noor-Aline was natuurlijk geboeid door de enorme werf met alle speciale voertuigen die over het terrein reden. Daarna nog een laatste bezoekje van de verpleegkundige voor de praktische en administratieve afronding en we mochten huiswaarts keren! Over een drietal weken verkennen we een ander gebouw in UZ Gent. Ditmaal voor het langdurig EEG. Het betreft één overnachting, maar wel met een geweldige challenge: onze beweeglijke kleuter moet de hele tijd in bed blijven. Moeders zal haar (gebrek aan) knutselskills weer boven mogen halen!