EEG

Gepakt en gezakt sjokken we ‘s middag door het ziekenhuis.

Na de aanmeldprocedure begeven we ons naar het Centrum voor neurofysiologische monitoring.

Er staat een nachtelijk EEG gepland voor Noor-Aline.

Tien verdiepen hoger ploffen we de giga-shoppertas gevuld met creatief en educatief (ze mist immers weer een dag school) materiaal neer in onze kamer.

Het is maar één nachtje slapen, maar er schuilt een addertje onder het gras.

Noor-Aline mag na aankoppeling van de draadjes niét meer uit bed.

De uren dat ze wakker is, vragen dus om continu entertainment.

In tegenstelling tot vorig jaar verliep de tijd tot het slapengaan vrij vlot.

Installeren in de kamer, even naar buiten piepen (wow, de helicopterlandplaats en Galenco-arena pal in het zicht!), wegen, meten, info geven/vragen … Tijd om de registratie te beginnen!

22 draadjes (op hoofd, romp en benen), een harnasje met monitor rond de borstkas, gaasmasker (met dubbele “aa”), halve verbandrol en aangesloten camera later begint de challenge.

We spelen een letterspel (Noor-Aline wil alle namen van ons gezin bouwen) en daar is het avondeten al!

Mevrouw eet op haar dooie gemak zodat er al snel een uur voorbij tikt.

Avondmedicatie, smartgame (ze is in form!) en de rest van het avondritueel volgen.

Het voorleesboek en haar ogen sluiten quasi gelijktijdig.

Hopelijk wordt het een rustige nacht en geen al te vroege ochtend.

Het resultaat van de EEG weten we pas eind juli als we op consult gaan bij de neurologe, maar sinds de ophoging van medicatie zijn haar absences fel teruggedrongen.

Ik ben er redelijk gerust in dat de epilepsie onder controle is.