Woelige nachten

Woensdagavond

Noor-Alines lijfje tekende rood en haar temperatuur schoot naar boven (38,4).

Er werden staaltjes afgenomen van bloed en urine.

Het prikken ging moeilijk, via infuus vingen ze niet genoeg bloed dus hand geprobeerd, maar adertje sprong en vervolgens beide voeten geprikt.

Er vloeiden heel wat tranen dus het prikcadeautje (mini legoset) was meer dan welkom.

Zowel woensdag als donderdag ging het op en af met de temperatuur en ‘s nachts had ze last van blaaskrampen.

Overdag ging het beter, veel afleiding en aandacht hielpen.

Donderdag

Ons meisje zag de cliniclowns (twee keer!), performer Leen (samen muziek maken), ging voor het eerst naar de ziekenhuisklas en de speelzaal.

Enfin ja, gaan is veel gezegd. Op de benen staan, lukte nog niet dus werd ze met de buggy en al haar draadjes/buisjesattributen vervoerd.

De resultaten van de bloedstaal kwamen binnen en waren in orde.

Op de kweek van de urine is het (nog steeds) wachten.

De drain moest nog even blijven zitten.

‘s Avonds alweer lichte koorts.

Vrijdag

We proberen infuus en pijnstilling af te bouwen.

Dat is niet eenvoudig. De eetlust is nog niet volledig terug en de blaaskrampen spelen haar ‘s nachts nog parten.

Vanochtendvroeg gaf de thermometer dan ook 37,9 aan en had ze een hypoglycemie. Na de medicatie klaarde ze gelukkig weer op. Net op tijd voor de videocall met de klas!

Wat was dat een oppepper!

Daarna nog even naar de speelzaal toe, bezoek en rusten (ziekenhuisjuf kwam aan bed vandaag).

Kleine mijlpaal: over de middag mocht haar drain eruit en het infuus met glucose werd afgekoppeld. Dat laatste is wel heel spannend, want ze eet nog niet zoals het zou moeten en haar bloedsuiker blijft best wel laag hangen.

Nu is het afwachten wat de dokter zegt.